Η ΟΜΑΔΑ "TECH-ΝΩΝ" ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΓΟ
ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟΙ ΓΑΜΟΙ Ή ΤΟ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΖΑΡΙ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ο Έντουιν Λόνγκ (EdwinLong) γεννήθηκε στο Μπαθ το 1829. Μετά από δύο προσπάθειες να εγγραφεί στη σχολή Royal Academy, επέστρεψε στο Μπαθ.
Το 1857 επισκέφθηκε την Ισπανία για να συμβουλευτεί τον ζωγράφο John Phillip. Εκεί επηρεάστηκε από τη σχολή της Ισπανικής ηθογραφίας. Επηρεάστηκε από τους οριενταλιστές καλλιτέχνες της εποχής του, δηλαδή από τους ζωγράφους που έπαιρναν τα θέματά τους από την Παλαιά Διαθήκη και την ιστορία της Μέσης Ανατολής. Εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη δημιουργώντας μία σειρά από πολύ μεγάλους καμβάδες, κυρίως με βιβλικές σκηνές. Έγινε Ακαδημαϊκός το 1881.
Απέκτησε έναν γιο, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε ατύχημα. Ο ίδιος πέθανε 15 Μαΐου του 1891 από πνευμονία.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Ο πίνακας “Οι Βαβυλωνιακοί Γάμοι”, τον οποίο σας προτείνουμε, αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του EdwinLong. Παρουσιάζει ένα από τα έθιμα των Βαβυλωνίων, που στόχο είχε στην αποκατάσταση κάθε κοπέλας σε ηλικία γάμου τόσο όμορφης, όσο και άσχημης.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΥ:
Ο Ηρόδοτος στο κεφάλαιο της ιστορίας του για τους λαούς της Μεσοποτα-μίας περιγράφει ένα έθιμο των Βαβυλωνίων, πουστόχο είχε να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες αποκατάστασης για όλες της κοπέλες της Βαβυλώνας, που βρίσκονταν σε ηλικία γάμου. Σύμφωνα με το έθιμο, οι ομορφότερες κοπέλες σε ηλικία γάμου πωλούνται σε δημοπρασία. Το χρυσάφι που μαζευόταν από την πώληση των όμορφων γυναικών δινόταν ως προίκα στις πιο άσχημες.
Οι πλούσιοι πολίτες, συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει την πιο όμορφη γυναίκα. Αντίθετα, οι άνθρωποι του λαού, που δεν μπορούσαν να συντηρήσουν μια όμορφη γυναίκα, δεν νοιάζονταν για την ομορφιά της κοπέλας. Διάλεγαν συνήθως τις πιο άσχημες, για την προίκα που τους προσέφερε το Βαβυλωνιακό κράτος μέσω της δημοπρασίας.
Οι γονείς των κοριτσιών που πωλούνται στην δημοπρασία δεν είχαν το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι άνδρα για τις κόρες τους. Αυτοί που αγόραζαν τις κοπέλες από την δημοπρασία όφειλαν να βρουν πρώτα εγγυητές πως πράγματι θα παντρεύονταν την κοπέλα.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ
Το επεισόδιο συμβαίνει σε κλειστό χώρο. Στο κάτω μέρος του πίνακα φαίνονται 12 γυναίκες. Είναι υποψήφιες νύφες – γι' αυτό και είναι ντυμένες στα λευκά - και περιμένουν την σειρά τους για την δημοπρασία. Από την αριστερή μεριά του πίνακα προς τη δεξιά οι γυναίκες κατατάσσονται από τις πιο όμορφες στις πιο άσχημες. Η καθεμιά κοιτάει σε διαφορετικό μέρος εκτός από την μεσαία η οποία κοιτάει ευθεία και διαχωρίζει τις άσχημες από τις όμορφες. Η πρώτη είναι γονατιστή καθώς μια σκλάβα τη σκεπάζει με το γαμήλιο πέπλο, για να πάρει τη σειρά της στην εξέδρα των δημοπρασιών. Η πιο άσχημη κρύβει το πρόσωπό της, ίσως από δυστυχία, καθώς ένας άνδρας φαίνεται να της λέει πως μάλλον δεν έχει ελπίδα. Οι πιο όμορφες κοπέλες αντιμετωπίζουν το γεγονός με ανάμεικτα συναισθήματα που αρχίζουν από την αυταρέσκεια (κοπέλα με καθρέφτη) και φτάνουν ως την αποδοχή μιας μοίρας που δε διάλεξαν και την αδιαφορία (κοπέλα ακριβώς στο κέντρο της σειράς). Στις λιγότερο όμορφες και στις άσχημες παρατηρούμε συναισθήματα που ξεκινάνε από την αδιαφορία και φτάνουν στην ονειροπόληση (προτελευταία) και στην απελπισία (τελευταία κοπέλα).
Πίσω, διακρίνεται η εξέδρα στην οποία διεξάγεται η δημοπρασία. Πάνω σε αυτην ανεβαίνουν οι νύφες και ο κήρυκας της δημοπρασίας που φαίνεται στα αριστερά του πίνακα τις παρουσιάζει στους άνδρες. Η νύφη που στέκεται στην εξέδρα τραβάει το βέλο του πέπλου της και αποκαλύπτει την ομορφιά της στο κοινό. Μια δούλα κρατάει την “ουρά” του πέπλου της. Ο ζωγράφος έβαλε τη δούλα δίπλα στην κοπέλα για να καλύψει τον κενό χώρο, αλλά η παρουσία της φαίνεται φυσική στον θεατή. Ο κάθε άνδρας έχει διαφορετική αντίδραση. Πολλοί συνομιλούν μεταξύ τους, κάποιοι συμβουλεύουν τους ενδιαφερόμενους αγοραστές, ενώ άλλοι μετράνε τα χρήματα τους όταν ενδιαφέρονται για κάποια κοπέλα, σαν να υπολογίζουν αν αξίζει τα χρήματα που θα δώσουν.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Ραφαήλ 6 Απριλίου ή28 Μαρτίου 1483 – 6 Απριλίου1520 γεννήθηκε στο Ουρμπίνο. Ο πατέρας του, Τζοβάνι Σάντι, ήταν διακεκριμένος ζωγράφος που συχνά πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Αυλή του δούκα του Ουρμπίνο. Πέθανε όταν ο Ραφαήλ ήταν μόλις σε ηλικία έντεκα ετών και ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε ήδη σημειωθεί ο θάνατος της μητέρας του ονόματι Μάγια ντι Μπατίστα Κιάρλα . Υπήρξε ο πρώτος δάσκαλος του γιου του στη ζωγραφική, ο οποίος σύμφωνα με τον Τζόρτζιο Βαζάρι μαθήτευσε αργότερα στο πλευρό του Περουτζίνο, στην Περούτζια. Ο τελευταίος αποτελούσε έναν από τους πλέον διακεκριμένους και επιτυχημένους ζωγράφους της εποχής, αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του Ραφαήλ ενώ βρισκόταν στην κορυφή της δόξας του. Ο Ραφαήλήταν επίσης ένας από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες της Ύστερης Αναγέννησης,δηλαδή της στροφής από
την υπερβολική των ανθρώπων εξάρτιση από την εκκλησία προς έναν πιο χαρούμενο τρόπο ζωής.
ΣΧΟΛΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Η ζωγραφική την εποχή αυτή εκφράζει την επιστροφή στην φύση,την παρατήρηση,την πνευματική περιέργεια καθώς επίσης και τη λατρεία της αρχαίας ελληνικής ομορφιάς.
Ο Ραφαήλ στη ζωγραφική του χρησιμοποιεί φωτεινά χρώματα,τα σχεδιά του χαρακτηρίζονται από μεγάλη ακρίβεια αλλά και από έντονη ευαισθησία και τρυφερότητα όσον αφορά το πλάσιμο των προσώπων.Επίσης, κατάφερε να υπάρχει μια αρμονία ανάμεσα στην αρχαία ελληνορωμαϊκή γνώση και στην στροφή προς τη θρησκευτικότητα που συντελείται με την εμφάνιση του Χριστιανισμού.
ΘΕΜΑ
Μέσα στο παλάτι του Βατικανού, στην καρδιά της Καθολικής Εκκλησίας, η “Σχολή των Αθηνών” αποτελεί ύμνο στη φιλοσοφία. Κάτω από το θόλο ενός τεράστιου ναού υπό την προστασία του Απόλλωνα και της Αθηνάς βρίσκονται όλοι οι εκπρόσωποι της Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας.με τους μαθητές τους που συζητούν,διδάσκουν,γράφουν και στοχάζονται.Το αρχιτεκτονικό σχέδιο δόθηκε στον Ραφαήλ από τον Μπραμάντε.Στο κέντρο της τοιχογραφίας μπροστά από την αψίδα σύμφωνα με την τεχνική του βάθους, δεσπόζουν οι μορφές των δύο κορυφαίων Ελλήνων φιλοσόφων,του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, με χαρακτηριστικές χειρονομίες οι οποίες δείχνουν τις φιλοσοφικές τους θεωρίες.Στο πρόσωπο του Πλάτωνα ο καλλιτέχνης δίνει τα χαρακτηριστικά του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τα συμπληρώνει με στοιχεία από μια προτομή που άνηκε στον Λορέντζο των Μεδίκων.Ο Πλάτων υψώνει το δεξί χέρι προς τον ουρανό,προς τον κόσμο των ιδεών,ενώ με το αριστερό κρατάει το βιβλίο με τον φιλοσοφικό διάλογο “Τιμαίο”.Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι ο Πλάτων υποστηρίζει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας του σύμπαντος είναι οτιδήποτε άυλο(ιδέες).Δίπλα του είναι ο Αριστοτέλης που με το δεξί του χέρι δείχνει προς τη γη, ενώ με το αριστερό κρατάει τα Ηθικά Νικομάχεια.Αντίθετα, ο Αριστοτέλης επηρεασμένος κυρίως από τις θετικές επιστήμες υποστηρίζει μία άλλη άποψη για την αρχή ή την ουσία του κόσμου που στηρίζεται σ'αυτό που προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις και το μυαλό μας.Γύρω από τους δύο φιλοσόφους παρατηρούμε ένα πλήθος ανθρώπων οι οποίοι ακούνε με προσοχή την συζήτησή τους.Ο πίνακας αυτός του Ραφαήλ μας αποκαλύπτει ακόμη,ότι στη “Σχολή των Αθηνων” υπήρχαν άνθρωποι που ασχολούνταν με πολλές διαφορετικές ειδικότητες.Για να το καταλάβουμε αυτό αρκεί μονάχα να ρίξουμε μια ματιά δεξιά και αριστερά του πίνακα.Για παράδειγμα δεξιά στον πίνακα διακρίνουμε μια ομάδα διανοούμενων,οι οποίοι ασχολούνται με την αστρονομία,τη γεωμετρία και τις φυσικές επιστήμες.Επίσης,στα αριστερά,βλέπουμε αποικονήσεις ανθρώπων οι οποίοι μελετούν φιλοσοφία.Παρατηρώντας αυτές τις δύο ειδικότητες να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο μπορούμε να συμπεραίνουμε ότι από πολύ νωρίς τα μαθηματικά ήταν στενά συνδεδεμένα με την φιλοσοφία.
ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ
Η τεχνοτροποια που χρησιμοποιει ο συγγραφεας ονομάζεται νωπογραφία.Η νωπογραφία ή φρεσκογραφία είναι τεχνική της τοιχογραφίας εκτελεσμένη με χρώματα διαλυτά στο νερό, που τοποθετούνται επάνω στο κονίαμα του τοίχου όσο ακόμα είναι νωπό.Η παλέτα (χρωματική ποικιλία) της είναι πολύ περιορισμένη γιατί χρησιμοποιεί ως λευκό χρώμα τον ασβέστη με τον οποίο λίγα χρώματα μπορούν να αναμειχθούν.Η τεχνική της βασίζεται στην ιδιότητα που έχει ο ασβέστης, όταν ενωθεί με ποταμίσια άμμο ή με αργιλώδες χώμα, να σχηματίζει καθώς ξηραίνεται ένα κονίαμα με σκληρή κρυσταλλική επιφάνεια. Όταν το χρώμα μπορει να τοποθετηθεί στο κονίαμα (αρχικό στρώμα) αυτό, όσο ακόμα είναι νωπό, εισχωρεϊ βαθιά και στερεώνεται σε τέτοιον βαθμό ώστε να αντέχει όχι μόνο στο πλύσιμο με νερό, αλλά και για αιώνες στις καιρικές συνθήκες. Για να γίνει μια νωπογραφία, χρειάζονται δύο στρώματα κονιάματος: το κατώτερο, που τοποθετείται κατευθείαν πάνω στον τοίχο και αποτελείται από ένα μέρος ασβέστη και δύο μέρη άμμου και το δεύτερο στρώμα ή επίστρωμα, που αποτελείται από ασβέστη, λεπτότερη άμμο και μερικές φορές λεπτότατη μαρμαρόσκονη. Το έργο σχεδιάζεται ολόκληρο με κάρβουνο και κόκκινο χώμα στο κατώτερο στρώμα του κονιάματος. Ύστερα, ένα μέρος του, τόσο όσο κρίνει ο καλλιτέχνης ότι μπορεί να ζωγραφίσει μέσα σε μια ημέρα, καλύπτεται με το δεύτερο στρώμα του κονιάματος που ζωγραφίζεται όσο ακόμα είναι νωπό. Το υπόλοιπο τμήμα της σύνθεσης που δεν εκτελέστηκε μέσα στην ίδια μέρα παραμένει σχεδιασμένο στο πρώτο στρώμα του κονιάματος, ώστε να χρησιμεύσει ως οδηγός της σύνθεσης. Οι καταλληλότερες χρωστικές ουσίες γα τη νωπογραφία είναι εκείνες που αντέχουν καλύτερα στον ασβέστη, όπως τα οξείδια του σιδήρου, από τα οποία προέρχονται τα κίτρινα, τα καστανά και τα κόκκινα. Κατάλληλα χρώματα είναι επίσης το γαλάζιο και το πράσινο του κοβαλτίου, ενώ άλλες ουσίες πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη προσοχή, γιατί αλλοιώνονται εύκολα. Το κονίαμα και το χρώμα, καθώς στεγνώνουν, σχηματίζον ένα συμπαγές σώμα.
Την εργασία επιμελήθηκαν οι μαθητές της Α΄ Τάξης Λυκείου: Παντελίδης Θανάσης,Παπαδημητρίου Αλεξάνδρα,Αντώνης Τσερμίδης και Χνιτίδου Δήμητρα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
http://en.wikipedia.org/wiki/Raphael
http://en.wikipedia.org/wiki/The_School_of_Athens
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%A3%C